|
Description
|
จากการศึกษาทบทวนวรรณกรรมเกี่ยวกับหลักการทำงานของระบบบำบัดน้ำเสีย ประสิทธิภาพและชนิดของคลอรีนนั้น สามารถตั้งเป็นสมมติฐานว่าปริมาณคลอรีนและความเข้มข้นของสารละลายคลอรีนที่ใช้เติมในบ่อสัมผัสคลอรีนไม่เพียงพอกับปริมาณน้ำที่เข้าบ่อสัมผัสคลอรีน และช่วงเวลาที่น้ำทิ้งเข้าบ่อสัมผัสคลอรีนไม่สัมพันธ์กับเวลาที่ปั๊มจ่ายคลอรีนอัตโนมัติทำงาน จากนั้นจึงทำการศึกษาโดยเก็บข้อมูลปริมาณคลอรีน ปริมาณน้ำล้นเข้าบ่อสัมผัสคลอรีน และตรวจวัดค่าคลอรีนอิสระคงเหลือ เป็นเวลา 4 วัน ช่วงเวลาที่ทำการเก็บข้อมูลคือ 08:00 น. , 08:15 น. , 08:30 น. , 08:45 น. , 09:00 น. , 09:15 น. ,09:30 น. , 09:45 น. และ 10:00 น. รวมทั้งหมดเป็น 36 ตัวอย่าง ทำการเก็บข้อมูลปริมาณสารละลายคลอรีนอิสระคงเหลือเข้มข้นที่เติมในบ่อสัมผัสคลอรีน โดยใช้กระบอกตวง ในระยะเวลา 1 นาที และวัดปริมาณน้ำทิ้งที่เข้าบ่อสัมผัสคลอรีน วนระยะเวลา 1 นาที โดยวัดความสูงของน้ำล้นผ่านสันเวียร์ แล้วทำการวัดค่าคลอรีนอิสระคงเหลือด้วยชุดทดสอบคลอรีน พบว่าปัญหาที่ทำให้ค่าคลอรีนอิสระคงเหลือต่ำกว่าเกณฑ์มาตรฐานนั้น คือ ปริมาณคลอรีนไม่เพียงพอกับปริมานน้ำล้นเข้าบ่อสัมผัสคลอรีน และช่วงเวลาน้ำล้นเข้าบ่อสัมผัสคลอรีนไม่สัมพันธ์กับช่วงเวลาเครื่องจ่ายคลอรีนทำงาน
ดังนั้นจึงมีการเสนอแนะแนวทางการแก้ปัญหา ดังนั้นจึงมีการแนะนำให้มีการปรับอัตราเครื่องจ่ายคลอรีนให้มีปริมาณคลอรีนเพียงพอกับปริมาณน้ำที่เข้าบ่อสัมผัสคลอรีน โดยเพิ่มอัตราการจ่ายปริมาณคลอรีนจาก 38 เป็น 70 เปอร์เซ็นต์ของเครื่องจ่ายคลอรีน ปรับเวลาการจ่ายคลอรีนให้สัมพันธ์กับการทำงานของเครื่องสูบตะกอนกลับบ่อเติมอากาศ โดยการตั้งค่าทามเมอร์ให้ตรงกับเวลาที่น้ำออกจากบ่อตกตะกอน และตรวจเช็คปริมาณความเข้มข้นของคลอรีน เพื่อเป็นการตรวจสอบความเข้มข้นตรงตามที่คำนวณไว้หรือไม่ โดยใช้เครื่องวัดคลอรีน (Chlorine Meter) ใช้หลักการวัดแบบ Photodetector ให้ค่าการวัดที่มีความละเอียดสูง หลังการปรับปรุง ดำเนินการวัดปริมาณคลอรีนอิสระคงเหลือ จำนวน 16 ตัวอย่างพบว่าอยู่ในเกณฑ์มาตรฐาน ( มากกว่าหรือเท่ากับ 0.5 มิลลิกรัมต่อลิตร ) จำนวน 5 ตัวอย่าง คิดเป็นร้อยละ 31.25 ค่าคลอรีนอิสระคงเหลือดีขึ้นกว่า ก่อนการหลังปรับปรุง ที่ไม่มีจำนวนตัวอย่างที่ผ่านเกณฑ์มาตรฐาน
|